تو می دانی. می دانی که دیشب، پدری نگرانِ حال پریشان کودکِ تب‌دارش، خیابانهای شهرستانی دوردست را گَز کرده، فریادهایش را در سینه ریخته و اشک، بی‌اختیار، گونه‌هایش را شیار زده است. او یک کارگر ساده است و نمی‌تواند ماهی چند نوبت همسر و فرزندش را برای ادامه درمان، راهی تهران کند.
آری! تو می دانی و مسئولی…
مسئولیت
مسئولیت
مسئولیت
مسئولیت
مسئولیت
…
می شود یک میلیون بار به تکرار این واژه نشست، اما حتی یک ذره عظمت آن را درک نکرد. موضوع به همین سادگی نیست؛ خصوص وقتی به قول آن معلم بزرگ، «مسئولیت را زاده آگاهی بدانی، نه توانایی»! یعنی تو مجبوری، چون می دانی! مجبوری به تغییر دادن سرنوشت؛ و البته نه «یک سرنوشت»!
اینکه تو ببینی پدر یا مادری درمانده شده و هزینه سفر درمانی فرزندش را ندارد، ممکن است منجر شود به تلاشی چند روزه برای جمع آوری کمک نقدی از این آشنا و آن دوست، و خرید بلیت رفت و برگشت و شاید فراهم آوردن محلی برای اقامتشان در کلانشهری چون تهران.
اما این مسئله یک خانواده نیست. مسئله صد خانواده و هزار خانواده هم نیست. مسئله بی شمار مادر و پدر است در اقصی نقاط ایران که کودک زیبایشان در تبِ درد می سوزد و دستشان به تهران و دیگر شهرهای بزرگ که بیمارستانهای بهتری دارند نمی رسد؛ یا اگر برسد، به بهایی گزاف می رسد، به بهایِ سفره ای خالی تر از قبل و زندگی پرمشقت تری که معلوم نیست شعله لرزانش تا کی دوام بیاورد.
وقتی سخن از یک خانواده و یک کودک و یک سفر باشد، می توان کاری برایش کرد و به خشنودی رسید. اما وقتی سخن از به عهده گرفتن مسئولیتِ سفرهای درمانی کودکان نواحی محروم ایران است، تأملی باید کرد و باید ترسید و شاید باید عقب نشست. آن هم در زمانه ای که همه چیز دوتادوتا چهارتا شده و هر قدمی که از کسی می خواهی برای دیگری بردارد، بی اختیار در خیال خود می پرسد نفعِ او در این میانه چیست که به خواهشِ کمک به آدمی دیگر، پا پیش گذاشته؟
از این جهت، شاید کسانی بگویند سیمرغ که خود افسانه ای است، به دنبال قافِ ناپیدای قصه‌هاست و مأموریتی ناممکن برگزیده.
سوال ما در آغاز همین بود: چگونه می توان مسئولیتِ این همه سفر درمانی را بر عهده گرفت؟
اما سوال ما امروز، پس از انجام بیش از هزار سفر برای کودکانی از دورترین و محرومترین مناطق ایران، در کمتر از یک سال، چیز دیگری است: چگونه ممکن است سفر درمانی به معضل یک خانواده تبدیل شود، اگر تمام شرکتهای فعال در حوزه سفر، مسئولیت اجتماعی مشترکی برای خود در جابجایی کودکان بیمار قائل باشند؟
نه یک کودک، و نه حس خوب کمک کردن به یک خانواده، سیمرغ مسئولیتِ حل و فصل موضوع سفرهای درمانی کودکان خانواده های کم بضاعت را مأموریت خود قرار داده است؛ مأموریتی سخت که با کمک فعالان صنعت سفر، به هیچ وجه ناممکن نخواهد بود.
شرکتهای گردشگری و اقامتگاهی، در هر زمینه ای رقابت داشته باشند، در زمینه نجات کودکان بیمار، رفاقت خواهند داشت؛ رفاقتی ماندگار، پرثمر و زندگی بخش! این تصویری است که خیریه سیمرغ بر اساس آن شکل گرفته است.
توضیح عکس: نرگس دختر 9 ساله‌ای که برای درمان شکاف کام، از شیراز به تهران آمد. بلیت رفت و برگشت او را سیمرغ تهیه کرد.
